ΔΕΥΤΕΡΑ 7-4-2014
Δύο μέρες μετά, στις 5 Απρίλη, οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ παραιτούνται από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, στοχεύοντας στο να «ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά» της υποταγής στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας, αλλά και να προβληματίσουν τους εργαζόμενους, ώστε να ανοίξει πιο αποφασιστικά η συζήτηση για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το ΠΑΜΕ στα 15 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το ρόλο του.
Ξεπερνώντας απειλές, τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό των σωματείων, συνέβαλε αποφασιστικά, ώστε να μπουν μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, να δώσουν κουράγιο, δύναμη, να καθυστερήσουν με τη δράση τους μέτρα και την αντιλαϊκή επίθεση, να είναι παρόντα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, να αναδεικνύουν την αξία της ταξικής - εργατικής αλληλεγγύης.
Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δεν μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους.
Το ΠΑΜΕ απέδειξε στην πράξη πως δεν είναι άθροισμα παρατάξεων αλλά μαχητικό - ταξικό μέτωπο σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, Επιτροπών Αγώνα, ανένταχτων συνδικαλιστών και εργαζόμενων.
Δεν αντλεί τη δύναμη και το κύρος του από φανταχτερούς τίτλους και αγώνες της εικόνας αλλά από την καθημερινή και αταλάντευτη παρουσία των δυνάμεών του, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα γραφεία και στα εμπορομάγαζα, στα ξενοδοχεία, στα λιμάνια και σε κάθε εργασιακό χώρο.
Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 έως σήμερα, το ρίζωμά του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων.
Σε μια περίοδο που η σήψη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, που το καθήκον της ανασύνταξης γίνεται σύνθημα σε ανερχόμενες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης.
Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών.
Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει.
Γι' αυτό σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ oι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσoυν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα.
Να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους στους ταξικούς αγώνες.
15 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά.
Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Γιατί χωρίς τους εργαζόμενους γρανάζι δε γυρνά.
Ζήτω τα 15 χρόνια του ΠΑΜΕ!
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ανακοίνωση, με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ
Πριν
από 15 χρόνια, στις 3 Απρίλη του 1999, με τη συμμετοχή εκατοντάδων
συνδικαλιστών από δεκάδες σωματεία ιδρύθηκε ως ανάγκη των καιρών το
Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για το ταξικό
συνδικαλιστικό κίνημα, συνέχεια των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών
της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Δύο μέρες μετά, στις 5 Απρίλη, οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ παραιτούνται από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, στοχεύοντας στο να «ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά» της υποταγής στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας, αλλά και να προβληματίσουν τους εργαζόμενους, ώστε να ανοίξει πιο αποφασιστικά η συζήτηση για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το ΠΑΜΕ στα 15 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το ρόλο του.
Ξεπερνώντας απειλές, τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό των σωματείων, συνέβαλε αποφασιστικά, ώστε να μπουν μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, να δώσουν κουράγιο, δύναμη, να καθυστερήσουν με τη δράση τους μέτρα και την αντιλαϊκή επίθεση, να είναι παρόντα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, να αναδεικνύουν την αξία της ταξικής - εργατικής αλληλεγγύης.
Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δεν μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους.
Το ΠΑΜΕ απέδειξε στην πράξη πως δεν είναι άθροισμα παρατάξεων αλλά μαχητικό - ταξικό μέτωπο σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, Επιτροπών Αγώνα, ανένταχτων συνδικαλιστών και εργαζόμενων.
Δεν αντλεί τη δύναμη και το κύρος του από φανταχτερούς τίτλους και αγώνες της εικόνας αλλά από την καθημερινή και αταλάντευτη παρουσία των δυνάμεών του, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα γραφεία και στα εμπορομάγαζα, στα ξενοδοχεία, στα λιμάνια και σε κάθε εργασιακό χώρο.
Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 έως σήμερα, το ρίζωμά του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων.
Σε μια περίοδο που η σήψη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, που το καθήκον της ανασύνταξης γίνεται σύνθημα σε ανερχόμενες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης.
Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών.
Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει.
Γι' αυτό σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ oι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσoυν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα.
Να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους στους ταξικούς αγώνες.
15 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά.
Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Γιατί χωρίς τους εργαζόμενους γρανάζι δε γυρνά.
Ζήτω τα 15 χρόνια του ΠΑΜΕ!
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου